Κάποτε πάλι – λέει μια λαϊκή
ιστορία, η αγριόγατα κατσάδιασε την ήμερη γάτα που δέχτηκε να ζήσει σα δούλα
κοντά στους ανθρώπους. «Να μου το θυμάσαι – τις είπε – τ’ αφεντικό σου θα σ’
αφήσει να πεθάνεις της πείνας, είναι τόσο τσιγκούνηδες και κακοί οι άνθρωποι».
Η γάτα τότε αποκρίθηκε, «δε
φοβάμαι πως θα πεθάνω από την πείνα. Τ’ αφεντικό μου όλο και θα ‘χει μικρά
παιδιά και καμιά γριά στραβή στο σπίτι για να αρπάξω το ψωμί απ’ τα χέρια τους,
σαν με αφήσουν νηστικιά. Ύστερα μην ξεχνάς πως ξέρω ν’ ανοίγω ντουλάπια, να
ξεσκεπάζω κατσαρόλες και να την τυλώνω…»
Έτσι η ψιψίνα βολεύτηκε
κοντά μας και περνάει καλά κι εμείς καλύτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου