Η ΑΡΚΟΥΔΑ

Αυτή είναι η ιστορία ενός ράφτη, ενός τσάρου και της αρκούδας του.

Μία μέρα, ο τσάρος ανακάλυψε ότι ένα από τα κουμπιά της αγαπημένης του ζακέτας είχε κοπεί.

Ο τσάρος που ήταν πολύ ιδιότροπος, αυταρχικός και σκληρός, (όπως όλοι όσοι μπλέκονται για πολύ καιρό με την εξουσία).

Έτσι, οργισμένος εξαιτίας της απουσίας του κουμπιού, έστειλε να βρουν τον ράφτη και διέταξε να αποκεφαλιστεί την επόμενη μέρα με τον μπαλτά του δήμιου.

Κανείς δεν αντιμιλούσε στον αυτοκράτορα ολόκληρης της Ρωσίας, έτσι ο φρουρός πήγε μέχρι το σπίτι του ράφτη και τραβώντας τον μέσα από τα χέρια της οικογένειας του, τον πήγε στο μπουντρούμι του παλατιού για να περιμένει τον θάνατο του.

Το ίδιο απόγευμα όταν ο δεσμοφύλακας του πήγε το τελευταίο του δείπνο, αυτός τίναξε το κεφάλι του και μουρμούρισε, "καημένε τσάρε"....

Ο φρουρός δεν μπόρεσε να κρατήσει τα γέλια του... "καημένε τσάρε?, καημένος είσαι εσύ που αύριο το πρωί δεν θα έχεις κεφάλι".

"Εσύ δεν καταλαβαίνεις", είπε ο ράφτης,

"τι είναι πιο σημαντικό για τον τσάρο μας?", ρώτησε ο ράφτης τον δεσμοφύλακα.

"Πιο σημαντικό απ' όλα?",

"Δεν ξέρω, ο λαός του?"

"Μην είσαι χαζός!!! λέω κάτι πραγματικά σημαντικό γι' αυτόν?".

"Η γυναίκα του?"

"Πιο σημαντικό?"

"Τα διαμάντια?", προσπάθησε να μαντέψει ο δεσμοφύλακας.

"Τι είναι αυτό που ενδιαφέρει τον τσάρο πιο πολύ απ' όλα στον κόσμο?" ρώτησε με νόημα ο ράφτης…

"Το βρήκα!!! η αρκούδα του"

"Μπράβο" είπε ο ράφτης "η αρκούδα του"...

"Και?"

"Αύριο που ο δήμιος θα έχει τελειώσει μαζί μου, ο τσάρος μας θα έχει χάσει την μοναδική ευκαιρία να κάνει την αρκούδα του να μιλήσει"

"Είσαι εσύ εκπαιδευτής αρκούδων?????"

"Είναι παλιό οικογενειακό μας χάρισμα" είπε ο ράφτης, θέλοντας να κερδίσει την εύνοια του τσάρου, ο φτωχός δεσμοφύλακας έτρεξε να διηγηθεί την ανακάλυψη του στον τσάρο.

Ο τσάρος ξετρελάθηκε, έστειλε να φέρουν αμέσως τον ράφτη μπρος του και όταν τον είδε τον διέταξε...

"Μάθε στην αρκούδα μου την γλώσσα μας", ο ράφτης έσκυψε το κεφάλι...

"Θα ήθελα πολύ να σας ευχαριστήσω, μεγαλειότατε, αλλά το να μάθεις σε μία αρκούδα να μιλάει είναι μία εργασία επίπονη και απαιτεί χρόνο... δυστυχώς όμως ο χρόνος είναι αυτό που μου λείπει περισσότερο".

"Πόσο χρόνο θα πάρει μία τέτοια εκπαίδευση??", ρώτησε ο τσάρος

"Εξαρτάται από την ευφυΐα της αρκούδας"...

"Η αρκούδα μου είναι η πιο έξυπνη της Ρωσίας" απάντησε ο τσάρος

"Ωραία, αν η αρκούδα είναι ευφυής και έχει όρεξη για μάθηση, εγώ νομίζω ότι τα μαθήματα θα διαρκέσουν... θα διαρκέσουν... όχι λιγότερο από δύο χρόνια"

Ο τσάρος, έμεινε σκεπτικός για μία στιγμή…

"Ωραία, η ποινή σου θα αναβληθεί για δύο χρόνια, όσο θα εκπαιδεύεις την αρκούδα, αύριο αρχίζεις!!!" διέταξε.

"Μεγαλειότατε" είπε ο ράφτης,

"Τώρα που μου ανάθεσες την δουλειά αυτή, δεν θα μου περισσεύει χρόνος να δουλεύω και να ζω την οικογένεια μου"

"Αυτό δεν είναι πρόβλημα", είπε ο τσάρος,

"Από σήμερα και για δύο χρόνια εσύ και η οικογένεια σου θα βρίσκεστε υπό την βασιλική προστασία, θα σας παρέχεται ενδυμασία, διατροφή και εκπαίδευση από τα λεφτά του τσάρου και κανείς δεν θα σας αρνηθεί τίποτα απ' όσα χρειάζεσαι ή επιθυμείτε, αλλά... αν σε δύο χρόνια η αρκούδα δεν μιλάει η οικογένεια σου θα έχει την τύχη σου"

"Καταλαβαίνεις, έτσι??..." είπε ο τσάρος

"Μάλιστα μεγαλειότατε", απάντησε ο ράφτης

"Ωραία, φρουροί!" φώναξε ο τσάρος,

"Να οδηγηθεί ο ράφτης στο σπίτι του με την άμαξα της αυλής, δώστε του και δύο σακούλες χρυσάφι, φαγητό και δώρα για τα παιδιά του".

Ο ράφτης, υποκλινόμενος και περπατώντας προς τα πίσω, άρχισε να αποσύρεται μουρμουρίζοντας ευχαριστίες....

Ενώ λοιπόν όλοι στο σπίτι του έκλαιγαν για τον χαμό του πατέρα της οικογένειας, ο ράφτης εμφανίστηκε στο σπίτι με την άμαξα του τσάρου χαμογελαστός, ευτυχισμένος και φέρνοντας δώρα για όλους.

Η γυναίκα του ράφτη δεν πίστευε στα μάτια της, όταν λοιπόν έμειναν μόνοι, της διηγήθηκε τα γεγονότα όπως ακριβώς έγιναν.

"Είσαι τρελός????" φώναξε η γυναίκα του,

"Όχι σε ρωτάω είσαι τρελός??, από που έως που θα μάθεις εσύ στην αρκούδα να μιλάει?"

"Ηρέμησε γυναίκα, ηρέμησε, κοίτα...θα μου έκοβαν το κεφάλι αύριο την αυγή και τώρα έχω δύο χρόνια, σε δύο χρόνια μπορεί να συμβούν τόσα πολλά πράματα".

"Σε δύο χρόνια λοιπόν, μπορεί να πεθάνει ο τσάρος... μπορεί να πεθάνω εγώ.... αλλά το πιο σημαντικό... μπορεί να μάθει να μιλάει και η αρκούδα!!!"