Στα δημοτικά μας τραγούδια ο
αητός έχει τιμητική θέση. Με τους αητούς παρομοιάζονται στους χρόνους της
Τούρκικης σκλαβιάς οι κλέφτες και οι αρματολοί, που ζούσαν στις ίδιες με τους
αητούς απάτητες κορφές.
Ένας αητός περήφανος, ένας
αητός λεβέντης
Από την περηφάνεια του κι
από την λεβεντιά του
Δεν πάει στα κατώμερα να
καλοξεχειμάσει
Μον’ μένει απάνου στα βουνά,
ψηλά στα κορφοβούνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου