Ο ΛΑΓΟΣ ΚΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ

Για το τέλος άφησα μια εύθυμη ιστορία που αναφέρεται στην αμείλικτη έχθρα των σκύλων με τον λαγό.

Κάποτε τα ζώα είχαν ένα δικό τους σύλλογο, που λειτουργούσε κι αυτός όπως και οι δικοί μας ανθρώπινοι σύλλογοι. Σε κάποια λοιπόν συνεδρίαση του συλλόγου χρειάστηκε νερό γι’ αυτόν που θα μιλούσε στο βήμα.

Διάταξε τότε ο πρόεδρος το λαγό σαν τον πιο γρήγορο να πεταχτεί στην πλησιέστερη πηγή για να φέρει. Επειδή όμως έτυχε να είναι ξυπόλητος δανείστηκε τα σαντάλια του σκύλου.

Πέρασε όμως πολύ ώρα χωρίς να εμφανιστεί ο λαγός. Είχε μπλέξει σε κάτι αναπάντεχους έρωτες στο δρόμο και ξεχάστηκε. Όταν αργά το θυμήθηκε προτίμησε να το σκάσει για πάντα.

Ο σκύλος τότε υπέβαλε μήνυση, έγινε δικαστήριο και καταδικάστηκε ερήμην. Η απόφαση τότε παραδόθηκε στον αρχειοφύλακα του συλλόγου, τη γάτα για να τη διαβιβάσει για εκτέλεση στον σκύλο.

Τα ποντίκια όμως πήραν κρυφά την απόφαση και την έφαγαν. Από τότε, η γάτα κυνηγάει τα ποντίκια, ο σκύλος τη γάτα για την ανεπάρκεια της να φυλάξει την απόφαση, κυνηγάει όμως και τον λαγό με περίσσιο πάθος ανακαλύπτοντας τα χνάρια του από την γνώριμη μυρωδιά που αφήνουν τα κλεμμένα σανδάλια του.