Σύμφωνα με τους Αισώπειους
μύθους, η νυφίτσα αγάπησε κάποτε παράφορα ένα όμορφο άντρα και παρακάλεσε τη
Θεά του έρωτα, την Αφροδίτη, να κάνει το θαύμα της.
Να τη μεταμορφώσει σε
γυναίκα, για να μπορέσει να χαρεί το ίνδαλμα της.
Η Αφροδίτη συγκινήθηκε από
το ερωτικό πάθος του μικρού ζώου και τη μεταμόρφωσε σε κοπέλα πολύ όμορφη. Όταν
την είδε ο άντρας την αγάπησε κι αυτός και αποφάσισαν να παντρευτούν.
Σύντομα έγινε ο γάμος. Την
ώρα όμως που η νύφη έλαμπε στα νυφικά της λούσα και καθόταν μαζί με τον γαμπρό,
ένα ποντίκι πέρασε ξαφνικά από δίπλα της… η νύφη τότε, ξέχασε τη θέση της και
το γαμπρό κι όρμισε να πιάσει τον ποντικό. Αγανάκτησε τότε η Θεά Αφροδίτη για
το άπρεπο φέρσιμο της και την έφερε πάλι στη φυσική της μορφή. Την ξαναέκανε
ζώο για να συνεχίσει το κυνηγητό των ποντικιών.
Οι άνθρωποι όμως, τη
λυπήθηκαν γι’ αυτό το ατύχημα και της έδωσαν τ’ όνομα της άμοιρης νύφης. Την
ονόμασαν νυφίτσα, δηλαδή νυφούλα, για να θυμίζει την περασμένη της ευτυχία.
Από τότε, γυρίζει στα
κατώγια, στα μαδέρια της σκεπής. Οι τσιμεντένιες όμως σύγχρονες κατασκευές
έφαγαν τα βολικά για τη νυφίτσα καταφύγια και τα ηλεκτρικά ψυγεία έδιωξαν τα
παλιά δροσερά κατώγια των χωριάτικων σπιτιών, που φιλοξενούσαν – μαζί με την
νυφίτσα – την αποθήκη των φρούτων, του τυριού, του κρασιού, του τραχανά…
Έτσι μαζί με αυτά που
χάθηκαν, χάθηκαν και οι παλιοί θρύλοι και παραμύθια, όλα όσα έδιναν ζωή στις
παλιές οικογενειακές στιγμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου