Μια λαϊκή παράδοση λέει, πως
η νυχτερίδα ήταν κάποτε ποντίκι. Μια όμως μέρα, μπήκε στην εκκλησία, όπου βρήκε
στη γωνιά του Ιερού ένα κομμάτι αντίδωρο με το σημείο του σταυρού επάνω. Κι όχι
μονάχα δεν το έφαγε, αλλά το πήρε με προσοχή και το κράτησε για φυλακτό.
Ο Θεός αμείβοντας αυτή της
την ευλάβεια του χάρισε φτερά για να πετάει ψηλά προς τον ουρανό.
Αυτό βεβαιώνει σε μερικούς
στίχους του ο ποιητής Γ. Βιζυηνός:
…μετά φόβου Θεού τρέχει
Και το παίρν’ από τη γη
Δι’ αγιασμό το έχει
Κι όχι για φαγί
Κ’ η ευλάβεια η τόση
Και ο ευσεβής της νους
Τα φτερά της έχει δώσει
Που την παν στους ουρανούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου