Ο ΑΕΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Σύμφωνα με μια Ηπειρώτικη παράδοση, ο Χριστός μια μέρα, όπως καμάρωνε στο ακρογιάλι την ομορφιά της θάλασσας, θέλοντας να παίξει με τα πουλάκια που μαζεύτηκαν γύρω του, έβγαλε το σταυρό που είχε κρεμασμένο στο λαιμό και τον έριξε στη θάλασσα.

Ρίχτηκαν πρόθυμα τα μικρά πουλιά – το περιστέρι, ο κότσυφας κι ο καλογιάννος – στη θάλασσα να τον βρουν.

Άδικα όμως, εκείνος είχε πιάσει πάτο. Ο Χριστός αμείβοντας την προθυμία τους αυτή, έβαψε τα πόδια του περιστεριού κόκκινα, την μύτη του κότσυφα κατακίτρινη και το λαιμό του καλογιάννου ολοπόρφυρο. Γι’ αυτό ονομάστηκε κοκκινολαίμης.

Ο αητός που αγνάντευε από ψηλά γελούσε με τις μάταιες προσπάθειες των πουλιών. Ζυγίζεται τότε καλά με μερικούς περήφανους κύκλους και βαπ!!! ορμάει σα σφαίρα στο πέλαγος. Κάνει μια βουτιά και σε λίγο πετάχτηκε από τα κύματα κρατώντας στο ράμφος τον σταυρό.

Ο Χριστός τον ευχαρίστησε και τον ευλόγησε, κάνοντας τον άρχοντα των πουλιών και τ’ ουρανού. Για επικύρωση της εξουσίας αυτής, πάτησε τη σφραγίδα του επάνω στα φτερά του και του έφτιαξε ένα σταυρό. Από τότε ονομάστηκε Σταυραετός.