Στη μεταβυζαντινή περίοδο το
μοναδικό κείμενο της λαϊκής πτηνολογίας είναι «ο πουλολόγος», έμμετρο έργο από
650 στίχους άγνωστου συγγραφέα.
Περιγράφει κάπου λοιπόν, τη
σύναξη περίπου 40 ειδών πουλιών υπό την προεδρία του αετού. Στη σύναξη αυτή
πήρε μέρος και η νυχτερίδα που εκείνη την εποχή την θεωρούσαν για πουλί.
Η νυχτερίδα επιτέθηκε στην
πέρδικα με άγριο βρισίδι:
Είπε ,ε, κυρά πέρδικα, τ’
ήθελες εδώ πέρα.
Ηξεύρομεν σε, ταπεινή,
παντός υπάρχεις πόρνη.
Κι από τους πόδας φαίνεσαι
πως είσαι ματωμένη,
Και το μαντί σου ειν’ κοντό
και φαίνεται εξωπίσω…
Η πέρδικα απαντάει τότε κι
αυτή σε έντονο ύφος…
Ευθύς γυρίζει η πέρδικα και
λέει εις το ποντίκι
Μωρόν να πεις κακότυχον,
ποσώς ουδέν σε ξέρω
Ηξεύρεις όταν έστεκες ει το
μηχάνι απάνω
Και μαύρισεν η ράχη σου εκ
του καπνού την βίαν
Και προς το μέγα Σάββατον
ουκ είχες άλλον ρούχον
Κ’ εμπάλωσες το ρούχον σου
μετά λινόν πανίτσιν
Φορείς το και κατάσαρκα κ’
ουκ τι ν’ αλλάξεις
Κι ου μη το λέω ψέμματα, οι
πάντες το εβλέπουν
Πως είναι μαύρη η ράχη σου
κ’ εις την κοιλιάν σου κείται
Το άσπρο το εμπάλωμα από
λινόν πανίτσιν….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου