Σε μια μακρινή χώρα ζούσε
ένας άρχοντας, ένας φεουδάρχης τόσο ισχυρός όσο όμως και απάνθρωπος.
Στα εδάφη του ίσχυε ο νόμος
του και δεν επιτρεπόταν στους χωρικούς ούτε καν ν' αναφέρουν το όνομα του
άρχοντα.
Ο λαός ζούσε καταπιεσμένος
από στρατιώτες που διόριζε ο φεουδάρχης ενώ τον έπνιγαν οι φοροεισπράκτορες που
άρπαζαν και τα λιγοστά χρήματα από την πώληση της σοδειάς, του κρασιού ή των
χειροτεχνημάτων.
Ο Νοβάλ, όπως λεγόταν ο
άρχοντας, είχε έναν πανίσχυρο στρατό από τον οποίο, μερικές φορές, έβγαιναν
νεαροί αξιωματικοί που έκαναν απόπειρες ανατροπής του… όμως ο τύραννος
κατέπνιγε τις ενέργειες αυτές με αίμα και φωτιά.
Ο ιερέας του χωριού ήταν
τόσο καλός, όσο κακός ήταν ο άρχοντας. Όλοι τον σέβονταν για την πίστη του και
αυτός αφιέρωσε την ζωή του για να βοηθά τους άλλους και να διδάσκει τις βαθιές
του γνώσεις.
Ζούσαν μαζί του στο σπίτι
δεκαπέντε ή είκοσι μαθητές που ακολουθούσαν το δρόμο του και αντλούσαν γνώσεις
από το κάθε χειρονομία και από κάθε του λέξη.
Μια μέρα, ύστερα από την
πρωινή προσευχή, ο ιερέας, συγκέντρωσε τους μαθητές του και τους είπε:
"Παιδιά μου, πρέπει να
βοηθήσουμε τον λαό μας, ο κόσμος μπορεί να αγωνίζεται για την ελευθερία του,
όμως, ο αφέντης τους έκανε να πιστέψουν ότι έχει υπερβολική δύναμη και κανένας
δεν τολμάει να του σηκώσει κεφάλι. Ο φόβος για τον Νοβάλ έχει μεγαλώσει και αν
δεν κάνουμε κάτι θα πεθάνουμε όλοι σκλάβοι"
"Ότι πεις εσύ, θα
γίνει" αποκρίθηκαν όλοι ομόφωνα
"Ακόμα και αν σας
κοστίσει τη ζωή???" ρώτησε.
"Τι αξία έχει η ζωή αν
δεν βοηθάς τον αδελφό σου, όταν μπορείς να το κάνεις?" Αποκρίθηκε ένας
μαθητής που μιλούσε εκ μέρους όλων.
Ήρθε λοιπόν, η πέμπτη μέρα
του τρίτου μήνα, εκείνη τη μέρα ήταν τα γενέθλια του αφέντη.
Ήταν η μοναδική μέρα του
χρόνου που ο άρχοντας έκανε περίπατο με την άμαξα του στα χωριά.
Γύρω του είχε ισχυρή φρουρά
και φορούσε χρυσοκέντητα ρούχα και πολύτιμα πετράδια.
Μια διαταγή πρόσταζε όλους
τους αγρότες να γονατίζουν στο πέρασμα της άμαξας, σε ένδειξη σεβασμού.
Προς έκπληξη όμως όλων, όταν
η άμαξα πέρασε μπρος από το σπίτι του ιερέα ένας από τους μαθητές του παρέμεινε
όρθιος.
Οι φρουροί τον συνέλαβαν
αμέσως και τον οδήγησαν μπρος στον άρχοντα.
"Δεν ξέρεις πως πρέπει
να γονατίσεις ??" τον ρώτησε ο άρχοντας
"Το ξέρω
μεγαλειότατε"
"Δεν γονάτισες
όμως?"
"Δεν το έκανα..."
"Ξέρεις ότι μπορώ να σε
καταδικάσω σε θάνατο??"
"Μα αυτό περιμένω
μεγαλειότατε…"
Ο Νοβάλ έμεινε έκπληκτος με
την απάντηση, ωστόσο, δεν το πολύ σκέφτηκε
"Εντάξει, αν έτσι το
θέλεις, το απόγευμα ο δήμιος θα σου κόψει το κεφάλι"
"Ευχαριστώ κύριε",
είπε ο νεαρός και γονάτισε χαμογελαστός.
Μέσα από το πλήθος, κάποιος
φώναξε:
"Κύριε, κύριε, μπορώ να
μιλήσω??"
Ο δικτάτορας του επέτρεψε να
πλησιάσει, "μίλα"
"Επιτρέψτε μου αφέντη
να είμαι εγώ αυτός που θα πεθάνω σήμερα"
"Δηλαδή? ζητάς να
εκτελεστείς εσύ στη θέση του?"
"Μάλιστα αφέντη, πάντα
σας ήμουν πιστός, κάντε μου αυτή τη χάρη σας παρακαλώ"
Ο άρχοντας ξαφνιάστηκε και
ρώτησε τον άνθρωπο:
"Είναι συγγενής
σου?"
"Δεν τον έχω δει ποτέ
στη ζωή μου. Αλλά δεν θέλω να πάρει τη θέση μου αφέντη, το λάθος είναι δικό μου
και το δικό μου κεφάλι πρέπει να κοπεί"
"Όχι αφέντη, το δικό
μου" επέμενε ο δεύτερος νέος
"Όχι όχι το δικό μου,
το δικό μου".
"Σιωπή" φώναξε ο
άρχοντας,
"Θα ικανοποιήσω και
τους δύο, θα αποκεφαλιστείτε και οι δύο το απόγευμα".
"Ωραία, μεγαλειότατε,
επειδή όμως εγώ ήμουν ο πρώτος καταδικασμένος, νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να
πεθάνω πρώτος"
"Φτάνει, τι είναι τώρα
αυτά??", φώναξε ο Νοβάλ,
"Βουλώστε το επιτέλους,
θα έχετε το προνόμιο να εκτελεστείτε ταυτοχρόνως"
Μια φωνή όμως ακούστηκε από
το βάθος και έδιωξε την όλη αμηχανία
"Αν είναι έτσι θέλω να
μπω και εγώ στην λίστα",
"Και εγώ αφέντη",
"και εγώ".
Ο άρχοντας, τα έχασε, δεν
καταλάβαινε τι ακριβώς γινόταν, πέντε νέοι υγιείς στεκόταν μπρος του και
ζητούσαν να είναι αυτοί που θα εκτελούσε ο δήμιος, αυτό ήταν ακατανόητο.
Στάθηκε λίγο για να
συλλογιστεί.
Σε λίγο πήρε την απόφαση
του, θα έβαζε πέντε δήμιους να εκτελέσουν τους πέντε νέους, δεν ήθελε να δουν
οι υπήκοοι πως δίσταζε.
Δεν πρόλαβε όμως να
τελειώσει την σκέψη του και είδε χέρια να σηκώνονται από παντού και αυτοί που
ζητούσαν να εκτελεστούν γίνονταν όλο και περισσότεροι.
Αυτό πήγαινε πολύ, σκέφτηκε
ο άρχοντας σαστισμένος…
"Φτάνει, αναβάλλονται
όλες οι εκτελέσεις" φώναξε,
"Εγώ θα αποφασίσω ποιος
και πότε θα εκτελεστεί".
Μέσα στις διαμαρτυρίες και
τα παράπονα εκείνων που ήθελαν να πεθάνουν η άμαξα επέστρεψε στο παλάτι.
Ο άρχοντας αμέσως πρόσταξε
να τον αφήσουν μόνο να σκεφτεί, ξαφνικά του ήρθε η ιδέα, έβαλε να του φέρουν
τον ιερέα.
"Γιατί οι υπήκοοί μου
μαλώνουν για το ποιος θα εκτελεστεί πρώτος???"
Ο γέροντας δεν απάντησε…
"Μίλα"
Σιωπή…
"Σε διατάζω!!"
Σιωπή…
"Μη με προκαλείς, έχω
τρόπους να σε κάνω να μιλήσεις!!!"
Σιωπή…
Ο γέροντας οδηγήθηκε στην
αίθουσα των βασανιστηρίων, επί ώρες τον βασάνιζαν φριχτά, ωστόσο αρνιόταν να
μιλήσει.
Ο τύραννος έστειλε να φέρουν
μερικούς από τους μαθητές του.
Όταν τους έφεραν τους έδειξε
το βασανισμένο κορμί του δασκάλου τους και τους ρώτησε:
"Για ποιο λόγο οι
άνθρωποι θέλουν να εκτελεστούν???"
Με φωνή που μόλις ακουγόταν
ο ιερέας είπε:
"Σας απαγορεύω να
μιλήσετε"
Ο άρχοντας ήξερε πως δεν
μπορούσε να απειλήσει με θάνατο τους ανθρώπους που είχε μπροστά του, τους είπε
λοιπόν:
"Θα βασανίσω το δάσκαλο
σας με τα χειρότερα βασανιστήρια που μπορεί να φανταστεί κανείς, θα υποφέρει τα
πάνδεινα μπροστά στα μάτια σας, αν αγαπάτε τον άνθρωπο αυτόν πείτε μου το
μυστικό και θα σας αφήσω να φύγετε όλοι".
"Εντάξει" είπε
ένας από τους μαθητές
"Πάψε", είπε ο
γέρος
"Σ' ακούω!!!" είπε
ο άρχοντας
"Όποιος εκτελεστεί
σήμερα..." άρχισε ο μαθητής
"Βούλωσε το",
επανέλαβε ο γέροντας,
Ο άρχοντας έκανε ένα σινιάλο
και ο γέροντας έπεσε αναίσθητος από ένα χτύπημα.
"Συνέχισε…", είπε
ο άρχοντας στον μαθητή
"Ο πρώτος που θα
εκτελεστεί σήμερα, μετά τη δύση του ηλίου, θα κερδίσει την αθανασία"
"Αθάνατος??? λες
ψέματα" είπε ο Νοβάλ
"Το λένε οι γραφές
αρχοντιά μου", είπε ο νέος και βγάζοντας ένα βιβλίο από την τσάντα του
διάβασε μια παράγραφο που το επιβεβαίωνε…"Αθάνατος???"
σκέφτηκε αμέσως ο άρχοντας και τα μάτια του άστραψαν
το μόνο που φοβόταν ο
τύραννος ήταν ο θάνατος, αυτή όμως ήταν η ευκαιρία να τον κερδίσει…
Ο άρχοντας δεν έχασε λεπτό,
ζήτησε χαρτί και πένα και υπόγραψε την δική του καταδίκη και εκτέλεση.
Τους έδιωξε όλους από το
παλάτι και μόλις έπεσε ο ήλιος ο Νοβάλ εκτελέστηκε σύμφωνα με τη διαταγή του.
Έτσι λοιπόν ο λαός γλίτωσε
από τον καταπιεστή και ξεσηκώθηκε να πάρει
την ελευθερία του...
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΕΞΑΠΑΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΤΟ
ΨΕΜΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου