ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ

Έχουν και οι φτερωτοί μουσικοί το βασιλιά τους, το αηδόνι. Κλαίει ή τραγουδάει τ’ αηδόνι? Ο Ελληνικός λαός παραδέχεται και τα δύο. Κυριαρχεί όμως η χαρούμενη νότα. Γι’ αυτό σ’ εποχές πένθους και συμφορών γίνεται έκκληση στ’ αηδόνι να πάψει να κελαηδεί.

Λέει επίσης το τραγούδι της Πάργας:

Αηδόνια μη λαλήσετε, πουλιά να βουβαθείτε

Κι εσείς οι μαύροι Τσάμηδες στα μαύρα να ντυθείτε

Τι την Αγιά την πήρανε τη δόλια μας την Πάργα

Ένα άλλο τραγούδι των χρόνων του 1821 λέει:

Κρυφά το λένε τα πουλιά, κρυφά το λεν τ’ αηδόνια

Κρυφά το λέει ο ηγούμενος απ’ την Αγιά τη Λαύρα

Παιδιά για μεταλάβετε για ξομολογηθείτε 

Έρχονται όμως στιγμές που το κελάηδισμα του αηδονιού, γίνεται κλάμα για να θρηνήσει κάποια Εθνική συμφορά:

Τ’ αηδόνια της ανατολής και τα πουλιά της δύσης

Κλαίνε αργά, κλαίνε ταχιά, κλαίνε το μεσημέρι

Κλαιν την Ανδριανούπολη την πολυκουρσεμένη 

Σε άλλες περιόδους η λαϊκή μούσα αναθέτει στο αηδόνι καθήκοντα:

Δεν λαλείς καημένο αηδόνι

Την αυγούλα με δροσιά

Να ξυπνήσεις τον αφέντη

Να φυλήσει την κυρά