ΤΟ ΑΓΡΙΟΠΕΡΙΣΤΕΡΟ

Σύμφωνα με μία λαϊκή παράδοση της Καππαδοκίας, την εποχή που οι Εβραίοι κυνηγούσαν να πιάσουν το Χριστό, εκείνος πήγε και κρύφτηκε σ’ ένα πυκνό βάτο. Εκεί μέσα έτυχε να βρίσκονται ένα περιστέρι και μια πέρδικα.

Τα πουλιά, φοβήθηκαν σαν είδαν άνθρωπο, έτσι, πέταξαν πιο πέρα και κάθισαν πάνω σε μια πέτρα. Σαν είδαν όμως πως είχαν να κάνουν με καλό άνθρωπο, που κρυβόταν από τους εχθρούς του, λέει στην πέρδικα το περιστέρι: «γυρίζουμε πίσω στο βάτο, ν’ ανοίξουμε τα φτερά μας για να τον κρύψουμε καλύτερα?».

Η πέρδικα αρνήθηκε. Το περιστέρι όμως γύρισε, χώθηκε στο βάτο και στάθηκε μπροστά στο Χριστό μ’ ανοιχτά τα φτερά του. Την ώρα όμως που περνούσαν οι Εβραίοι από κοντά, η πέρδικα θέλοντας να προδώσει το Χριστό, άρχισε να κακαβίζει από την πέτρα: «βάτο!, βάτο!, βάτο!».

Κατάλαβαν οι Εβραίοι τι λέει το πουλί, έψαξαν στο βάτο κι έπιασαν το Χριστό. Εκείνος τότε ευλόγησε το περιστέρι για την καλοσύνη του και καταράστηκε την πέρδικα.

Έδωσε μάλιστα οδηγίες κι έφτιαξαν την περδικόθερα, μια παγίδα με δώδεκα κομμάτια, για το πιάσιμο της πέρδικας. Από τότε, όπως ψάλει και η δημοτική μας μούσα, οι χωρικοί:

Στήνουν τα βράχια στα βουνά

Τα ξόβεργα στους κάμπους

Πάει πέρδικα να πιει νερό

Και πιάστηκε στα βρόχια