Μια παράδοση των Αγράφων,
λέει πως τ’ αηδόνι κουρασμένο ένα βράδυ πήγε να κοιμηθεί επάνω σ’ ένα φράχτη.
Μόλις το πήρε ο ύπνος, χίμηξαν με τα πυκνά τους βλαστάρια τα βάτα, οι
αγράμπελες, ο κισσός και το αγιόκλημα και το τύλιξαν από τη ζήλια τους.
Έσφιξαν τα φτερά και τα
πόδια του με τέτοιο τρόπο που να μην μπορεί να ξεφύγει.
Στην προσπάθεια του τ’
αηδόνι να γλυτώσει ορκίστηκε: «άντε μωρέ Απρίλη σε πίστεψα για φίλο. Ας
ξετυλιχτώ τώρα κι όρκο κάμω μάτι να μην ξανακλείσω τις νύχτες σου». Και κράτησε
τον όρκο του.
Από τότε, λαλεί αδιάκοπα την
Άνοιξη από το βράδυ ως το πρωί για το πείσμα του φίλου του τ’ Απρίλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου