Για την μεταμόρφωση της
κουκουβάγιας από άνθρωπο σε πουλί έχουν γραφτεί πολλοί μύθοι. Θα μεταφέρω αυτόν
που διάβασα για την περιοχή στη Λάπα Γορτυνίας.
Σε κάποιο χωριό ζούσε μια
χήρα με εννιά γιούς και μία κόρη, την Αρετή. Ο μικρός γιος ήταν πραματευτής και
ταξίδευε σε μακρινούς τόπους. Εκεί στην ξενιτιά ήθελε να παντρέψει την Αρετή
για να έχει κι αυτός αποκούμπι στα ταξίδια του.
Η μάνα τους την ήθελε μαζί
της στο χωριό μα δεν της πέρασε. Έγινε το θέλημα του μικρού αδελφού. Μετά από
λίγο καιρό στη χώρα πέφτει μεγάλο θανατικό και πεθαίνουν όλα – και τα εννιά
αδέλφια.
Η δόλια μάνα τους έκλεγε και
θρηνούσε, αλλά μαζί αναθεμάτιζε τον μικρό γιο που της πάντρεψε την Αρετή στα
ξένα και δεν την είχε κοντά της τώρα στη μεγάλη συμφορά.
Από τις πολλές κατάρες,
βγήκε ο μικρός από το μνήμα του, και πήγε πήρε την Αρετή να την πάει στη μάνα
τους. Έφτασαν κάποτε στο χωριό. Αυτός γύρισε στο μνήμα του κι Αρετή τράβηξε για
το σπίτι μοναχή.
Όταν έφτασε στη μάνα της,
ρίχτηκαν η μια στην αγκαλιά της άλλης με ακράτητα αναφιλητά!! Οδύρονταν και
θρηνούσαν ασταμάτητα: «όχου!! Τι πάθαμε οι έρμες!! Όχου!! Όχου!!»
Ο Θεός τις λυπήθηκε τότε και
τις έκανε πουλιά, κουκουβάγιες, που μέχρι και σήμερα φωνάζουν «Όχου!! Όχου!!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου