«Ώσπερ πελεκάν, πετρωμένος
την πλευράν σου λόγε,
Τους θανόντας παίδας εζώωσας
Επιστάξας ζωτικούς αυτοίς
κρουνούς»
Σ’ ένα από τα εγκώμια της
Μεγάλης Παρασκευής και στη σειρά του «Άξιον Εστί, μεγαλύνειν με τον ζωδότην…»
παρομοιάζεται η θυσία του Σταυρού με την πατρική στοργή και την αυταπάρνηση του
πελεκάνου.
Και η παρομοίωση αυτή
οφείλεται σε πανάρχαιο θρύλο που βεβαιώνει ότι ο πελεκάνος, όταν δεν βρίσκει
τροφή να δώσει στα μικρά του και κινδυνεύουν να πεθάνουν της πείνας, σχίζει του
στήθος του και προσφέρει το ίδιο το αίμα του για να τα σώσει.
Θυμίζει η πράξη του αυτή τα
λόγια του Χριστού: «Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί το αίμα του…». Γι’ αυτό
το πουλί αυτό καταξιώθηκε της τιμής να μνημονεύεται στον Επιτάφιο Θρήνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου